พระพิฆเนศ เทพแห่งความสำเร็จ
ประวัติพระพิฆเนศ
พระพิฆเนศ ในคัมภีร์ปราณะได้ลงบันทึกไว้ว่า ช่วงหลังพุทธศตวรรษที่ 1 กล่าวถึงการกำเนิดของ พระพิฆเนศ ในฐานนะเทพ และ โอรสของ พระแม่อุมาเทวี กับ พระศิวะเทพ และ เป็นอีกหนึ่งที่พึงทางจิตใจ ของคนไทยหลายคน คนไทยในอดีตจะรู้จัก และ เคราพนับถือ เทพอยู่หลายองค์ เช่น พระแม่อุมา เจ้าแม่กวนอิม พระพรหม พระศิวะ และ พระนารายณ์ มีความเชื่อว่าองค์ พระพิฆเนศ จะช่วยขจัดอุปสรรค ทั้งปวง อีกทั้งยังช่วยให้ ประสบความสำเร็จ และ สุขสมหวังดั่งปรารถนา เป็น มหาเทพ ผู้ทรงภูมิปัญญา ที่ยิ่งใหญ่ บูชาง่าย จึงเป็นที่นิยมบูชาของคนไทยในทุกวันนี้
ประวัติพระพิฆเนศ คือ เป็นองค์เทพหนึ่งในศาสนา พราหมณ์ฮินดู คนไทยรู้จักกันดี เชื่อว่าท่านเป็นเทพแห่งศิลปะความรู้ และ ความสำเร็จ ถ้าใครบูชาท่าน ก็จะช่วยขจัดปัดเป่าอุปสรรค ข้อขัดข้องต่างๆให้ รวมทั้งไปถึงความสำเร็จ ให้แก่กิจการทั้งหลายทั้งปวงด้วย โดยคนส่วนใหญ่นั้นจะคุ้นเคยในการพบเห็นรูปปั่นของ พระพิฆเนศ ที่มีเศรียรเป็นช้าง และ มีร่างกายเป็นมุนษย์ พระพิฆเนศ เป็นพระโอรสของ พระศิวะ กับ พระแม่กาลี ชาวอินเดียนั้นจะประกอบพิธีการต่างๆ ทางศาสนา หรือ มีการเล่าเรียนวิชาความรู้ต่างๆ
ลักษณะรูปร่างของพระองค์ มีความหมายแสดงถึงความเป็นสิริมงคล ดังนี้
พระเศียร หมายความว่า ทรงมีเศรียรอันใหญ่ เปี่ยมล้นไปด้วยปัญญาความรู้ เป็นแหล่งที่รวมปัญญาทังหมด
พระกรรณ หมายความว่า ทรงใช้รับฟังความรู้ คำสวดพระคัมภีร์ และสิ่งอื่นๆ
งวง หมายความว่า การเฟ้นหาวิลักษณะ ความดี ความชั่ว ความผิด ความถูก มีงวงช้างที่ใหญ่ และ ยาว ใช้สำหรับช่างน้ำหนักของการกระทำ หรือ ค้นหาสิ่งที่ดีงามต่างๆ เพื่อช่วยในการแก้ไขปัญหาของชีวิต ให้หลุดพ้นจากอุปสรรคทั้งปวง ให้ไปสู่ความสำเร็จที่สมดั่งใจปรารถนา
งาข้างเดียว หมายความว่า การใช้ชีวิต ที่มีทั้งความดี และ ความชั่ว
บ่วงบาศ หมายความว่า ถือโดยทรงลากจูงคนทั้งหลาย เพื่อจะให้เดินตามรอยพระบาทของพระองค์
ขวาน หมายความว่า เป็นอาวุธคู่กายพระองค์ เพื่อใช้ปกป้องความชั่วร้าย และ ขับไล่อุปสรรคต่างๆ ที่เข้ามาก่อกวนกับบริวารของพระองค์
หนูมุสิกะ หมายความว่า เป็นบริวารของ พระพิฆเนศ แสดงถึงความอยากได้ หรือ ความปรารถนาของมนุษย์
ขนมโมทกะ หมายความว่า เป็นข้าวสุกผสมกับน้ำตาลปั้นเป็นลูกๆ เพื่อประทานให้เป็นรางวัลของพระองค์
ท่าประทานพร หมายความว่า ความยิ่งใหญ่แห่งความสุข ความเจริญรุ่งเรือง และ ความสำเร็จให้กับทุกท่าน
ตามตำราเล่าว่า องค์พระพิฆเนศ นั้นเป็นโอรสที่พระ แม่ปารวตี พระมเหสี ของ พระศิวะ ได้ทำดารเสกขึ้นมา เพื่ออยู่คอนรับใช้ พระศิวะเสด็จไปบำเพ็ญสมาธิ เป็นระยะเวลานาน ซึ่งในตอนนั้น พระแม่ปารวตรี ต้องอยู่เพียงลำพัง จึงได้ทำการเสกโอรสขึ้นมาเพื่อดูแล และ ปกป้องบุคคลที่เจ้าเข้ามาทำร้าย และ ก่อความวุ่นวายในเมืองเทพ ในครั้งหนึ่งที่ พระแม่ปารวตรี ต้องการสรงน้ำในพระตำหนักด้านใน จึงทำการสั่งให้พระโอรสคอยนั่งเฝ้าหน้าประตูไว้ และ ได้ออกคำสั่งว่าห้ามให้ใครก็ตามเข้ามาในพรตำหนักของพระองค์ทั้งนั้น แต่ตอนนั้นเป็นคราวเดียวกัน กับที่พระศิวะเสด็จกลับมายังพระตำหนัก
เมื่อ พระศิวะ ต้องการเข้าไปข้างในก็ได้พบกับเด็กหนุ่ม ได้นั่งขวางไว้ไม่ให้เข้า ตามคำสั่งของพระมารดา พระศิวะ โกรธมาก และ ทั้งสองจึงได้มีการทะเลาะกันใหญ่โตจนเทพทั้งสวรรค์ ต่างเกิดความวิตกกังวน ว่าจะเกิดการศูนย์เสียขึ้น แต่ในที่สุดพระโอรสนั้นก็ถูก ตรีศูล ของพระศิวะตัดศรีษะขาดจน สิ้นใจ โดยที่ พระศิวะ ไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่าเด็กหนุ่ม
ผู้นั้นทรงเป็นพระโอรสของ พระมเหสี ของตนที่ถูกเสกขึ้นมา เมื่อ พระแม่ปารวตรี ได้ยินเสียงดังครึกโครมก็ได้เดินออกมาดู และ เมื่อเห็นว่าพระโอรสของนางได้ ถูกปลิดชีพโดยพระสวามีของต้นเอง พระนางจึงได้ตัดพ้อ แล้วทำการต่อว่า พระศิวะ และได้เสียใจเป็นอย่างมาก ดังนั้นเมื่อ พระศิวะ ได้ทราบความจริงจึงได้ให้คำรับปากว่า จะทำให้พระโอรสฟื้นคืนชีพ แต่ตอนนี้หาศรีษะของพระโอรสไม่เจอ
แล้วตอนนี้ก็จะเลยเวลาที่จะสามารถทำการฟื้นคืนชีพได้แล้ว พระศิวะ จึงได้สั่งเทพยดาที่คอยรับใช้พระองค์ ว่าให้ไปออกตามหาศรีษะของสัตว์มา ต้องเป็นสัตว์ตัวแรกที่พบเจอมาให้พระองค์ เทพยาดาจึงได้ทำการออกตามหา และ ได้ไปพบเจอกับช้าง ที่เคยเข้ามาหาพระศิวะตอนนั่งสมาธิอยู่ จึงได้ทำการตัดเอาศรีษะของช้างตัวนั้นมาให้กับ พระศิวะ จากนั้น พระศิวะ จึงได้ทำการต่อเศียรคืนให้กับ พระโอรสเพื่อที่จะได้คืนชีพ จากนั้น พระศิวะ ได้ทำการตั้งชื่อให้ใหม่ว่า พระพิฆเนศ ซึ่งแปลว่า เทพผู้ขจัดปัดเป่า อุปสรรค และ ความทุกข์ยาก
จึงเป็นที่มาของ พระพิฆเนศ เป็นเทพตัวแทนแห่งความสำเร็จทั้งปวง โดยได้รับความเคารพ จากชาวฮินดูอย่างมาก เพราะเดิมทีนั้น ชาวฮินดู จะนับถือเทพทุกชนิดที่เป็นสัตว์ และ มีความเชื่อว่าช้างนั้นเป็นสัตว์ที่มีขนาดใหญ่ ที่สุดในบรรดาสัตว์ทั้งหมด
